terça-feira, junho 24

Personalidades de la nuossa Tierra


Muitos de bós estais a olhar pra este retrato e estais e dezir mira ie Fernando de Ti Ermezinda, ye si Senhor un ilustre filho de la nuossa tierra. Pra quien num saiba deixo-bos eiqui un cachico dal que saliu n'al "Mensageiro de Bragança".
Fernando de Castro Branco nasceu em 1959, em Duas Igrejas, concelho de Miranda do Douro. Licenciado em Línguas e Literaturas Modernas e Mestre em Literatura Portuguesa Moderna e Contemporânea, pela Faculdade de Letras da Universidade do Porto. Publicou o ensaio “Poética do Sensível em Albano Martins”, Roma Editora, 2004, o livro de poesia “Alquimia das Constelações”, Roma Editora, 2005, e ensaios de literatura em revistas da especialidade . É actualmente professor na Escola Secundária Emídio Garcia, em Bragança.
"Estrelas Mínimas” é o nome do seu ultimo livro. "Poesias sobre uma terra difícil, em processo de despovoamento, mas uma terra com a qual se estabelece uma relação luminosa, por mais pequena que seja.... (Ler mais em http://www.mensageironoticias.pt/noticia/454 )


segunda-feira, junho 23

La fiesta de Santo Isidro!

Ya ampeçam a quedar longe ls tiempos an que la fiesta de la Quinta era ua de las más fuortes dal praino:
Las familias iban lhougo a la por manhana pa la quinta abonados cum buonas merendas i anquanto uns porparaban las brasas para assar l cachico de cordeiro, outros stendian las mantas. Ls garoticos fartaban-se de correr nals serrados i storbaban ls tius que jogaban l fito...
Eran outros tiempos!D'anho pra anho son poucos ls resistentes que inda cuntinuam cula tradiçon.
Este anho l tiempo tamien num ajudou muito só fui anquanto se passou la missa, arrematoran-se las pitas i l cordeiros, quemeram-se uns antremoços i bueu-se un copico de bino, biu-se l grupo a beilar i inda num tinham acabado de saltar l castielho i ya staba a cair l'auga de San Pedro...

A la nuite,cume you num stube alha, num sei l que se passou nal baile mas, a julgar por l'anho, passado an que ls dal conjunto ya oferecian 5 ouros a quien beila-se, este anho só puode ter sido melhor..


Hai que mantener las tradiçones antigas mas pansalas para ls tiempos modiernos...

domingo, junho 1

Fiesta de Santa Bárbela 2008




Cume sabeis, l purmeiro die de chocalhada ampeçou cum ua cena na associaçon, que debo dezir que superou todas las expectatibas i hai que dar ls parabenes a André i Paula que doran de quemer a quaisque 70 pessonas... i que bien se quemeu…. Hai que repetir….Dessas 70 pessonas binte i poucas eran d’outros lhados que staban nal praino a daprender ua cousas cula malta dals burros i que faziran l fabor de mos acumpanhar i animar la fiesta…
Ya muitos anhos que num se bia tanta giente nua chocalhada só fui pena que se consoran a meio, diç que por falta “de combustível” i quedoran-se na associaçon. Ls que num se importoran nada fuoran ls de la musica que tocaban pa las paredes dal salon… Ie caso pra dezir “Dies de muito biesperas de nada!”
.
Nal Deimingo, ya culs santicos prontos pral passeio que pra uns ie só de dous an dous anhos, la missa mi bien, l coro afinadico, l padre inspirado cume siempre, tius de sobeja pra lhebar ls andores , todo mi bien mi bien i ….. bota de chober , cada beç mais de fuorça i nada de parar. L padre bien sperou mas tube que adiar la peciçon pa la Quinta-feira seguinte que sien mais rodeios bos digo que tamien num hoube porque la chuba num deixou .. Diç que S. Pedro anda algo anrezinado…
.
Cume só chobeu anquanto era la missa, la chocalhada de Deimingo passou-se mi bien, que bengan más destas mas más anchutas i que santa Bárbela deia saúde l nuobos mardomos pa la fazer...