segunda-feira, março 29

Fiesta an Dues Eigreijas


Quaisque a acabar la quaresma, ya cula nuossa Primabera a querer chegar i ne l meio de tanta chuba só miesmo ua festica para mos animar.

Hai quien diga que an Dues Eigreijas num hai giente animada mas de beç an quando bien se bei de que ie feito esta giente.
Ls Pauliteiros de l lhugar stan a purparar ua fiesta para l a nuite de l die 3 de Abril, ou seia, para l Sábado antes de l Deimingo de Páscoa.

L programa de la nuite stá bien cumbidatibo, ampeçando a las 19h30 cula abertura de la Purmeira Mini Feira de l Pauliteiro, para abrir l apetite para ua cena organizada por la Associaçon. A las 22h, i cume num poderie deixar de ser, ls Pauliteiros de Dues Eigreijas ban a beilar abrindo assi l camino para un riesto de nuite bien animado, culs sonidos bien tradicionals de ls nuossos amigos de l grupo "La Çaramontaina".

Las inscriçones para la cena pude ser feita até l die 2 de Abril ne l café "Central" i ne l Bar de la Associaçon, por l email: dues.eigreijas@gmail.com i por l tulfone: 933656311.

Cuntamos cun todos puis todo l lucro de la fiesta reberte a fabor de la Associaçon i ie todo feito cun buona buntade i alguns patrocinios.

domingo, março 7

Castielho de Miranda de l Douro



L tiempo tarda-se altibo
nas paredes sparbadas que rejísten
pul meio l caos de las piedras
belando l frezno.
inda que todo l mais séian feitiços
de ambasones, golpes i derrotas,
lhibros sfandangados adonde subrebibíssen
las cápias a çcansar de l lhargo peso
de ls tratados.

Ua zlida lhuç assoma-se a las lhinhas
de ls aliçaces, andeble i andeleble.
al meio l lhargo pátio, un poço
sien fin angulhe la mimória de ls harois
I de ls traidores.

Mas, na nubrina de l tiempo, colgada
ne ls pedamiegos i ne ls arcos sbarrulhados,
ua antiga orde subreben
a todas las termientas.

Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações
[in Carvão, poesia reunida, 2009]
Traduçon de Fracisco Niebro






[an pertués
Castelo de Miranda do Douro

O tempo demora-se altivo
nos muros dispersos que resistem
por entre o caos das pedras
vigiando o fresno.
ainda que tudo o resto sejam vestígios
de invasões, golpes e derrotas,
livros destroçados onde sobrevivessem
as capas a repousar do longo peso
dos tratados.

Uma vaga luz insinua-se nas linhas
dos alicerces, vulnerável e indelével.
ao centro do vasto pátio, um poço
sem fim engole a memória dos heróis
e dos traidores.

Porém, na névoa do tempo, suspensa
nas colunas e nos arcos derrubados,
uma remota ordem sobrevém
a todos os cataclismos.]