domingo, abril 25

Dues Eigreijas

Solo you sei l’alquimie de tues pulsaciones
i isso faç mais suspeita la nuossa antemidade.
Guardo este segredo cumo quien guarda
ua agonie ne l coraçon
un lhinfoma ne l sangre.

I quando las abes bénen de África
para çpenhicar ls tous panes i las tues moras,
yá muitá you te bebo las fuontes,
cumo se ua sede sien fondo me
crecira na ambuça de las manos.

Ne l renhon de la nuite, streilas scapadas, de
stranhas puntas, ajúntan-se pula calhada
neste cielo, scundendo de uolhos strangeiros
ls rastros lhíquidos de sous relhumbros

i ls que dízen que l sol ye para todos
quando nace, nunca bírun ua ourora
a arder andrento de ti, antre airicos de madressilbas
ne l piquete dua peinha.

Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações (2005)
Traduçon de Fracisco Niebro





[an pertués

Duas Igrejas

Só eu conheço a alquimia das tuas pulsações,
e isso torna mais suspeita a nossa intimidade.
Guardo este segredo como quem guarda
uma angústia no coração,
um linfoma no sangue.

E quando as aves chegam de África
para debicar os teus trigos e as tuas amoras,
há muito eu te bebo as fontes,
como se uma sede desmedida me
crescesse na concha das mãos.

No pino da noite, estrelas foragidas, de
estranhas pontas, reúnem-se em segredo
neste céu, escondendo de olhos estrangeiros
os rastos líquidos dos seus brilhos,

e os que dizem que o sol é para todos,
quando nasce, nunca viram uma aurora
a arder dentro de ti, entre brisas de madressilvas,
no alto de uma fraga.]






quinta-feira, abril 15

Passada la Páscoa, l tiempo de l jejum i la fiesta feita, eiqui bengo pra bos deixar mais uns retratos de l que inda se bai passando an Dues Eigreijas.
L Sábado antes de Páscoa stube bien animado, la cena staba mi sabrosa, la feirica num stube mala i ls pricipals de la fiesta , ls Pauliteiros, stan de parabiens. Els serbiran la cena, els benderan camisolas, els beiloran i todo cun muitas ganas de ir a besitar ls nuossos cunterraneos de l Canada, que ie pra isso que andam tan sfourçados.
Ie berdade, l'anho passado fuoran a Nova york ast'anho ban a Toronto, que ie cume quien diç a Mississauga para ls festejos de las quemunidades pertuesas ne l Canada que num son pequeinhas.
Se tubirdes l programa de las fiestas mandaimos que ie para que todas saiban onde i quando pudan ir a be-los.
Se quejirdes cuntribuir cum algum scribimos para dues.eigreijas@gmail.com que ya bos deziremos cume l podeis fazer.


terça-feira, abril 6

Staçon de Dues Eigreijas

De tiempos a tiempos, ls caminos zbarrában-se-me na cara.
Nun habie passos que balíran para atrabessar
ls beneiros i ls atalhos
de la nineç.

Carregaba lhembráncias, campos calhados
cun sue lhuç caída, páigina
de riscos i apagados,
de adonde chegaba ua música antiga
cun gusto a puolo i a muortos.

Ne l fumo que chube, de ningun cigarro sinto la falta.
Pegórun fuogo ls panes i alegries
i por isso nien sei porque torno
a este derrepente que lhieba
al sítio de l fierro i de las biaiges.

Carriles pa la muorte. Máquinas
de selombra.

Ajuleijos na lhembráncia. L coraçon

an derrota.

Fernando Castro Branco, Estrelas Mínimas [in Carvão, poesia reunida, 2009]

Traduçon de Fracisco Niebro



[an pertués :

Estação de Duas Igrejas

De tempos a tempos, os caminhos embatiam-me na cara.
Não havia passos que valessem para atravessar
os veios e os atalhos
da infância.

Carregava lembranças, espaços silenciosos
com a sua luz tombada, página obscura
de traços e rasuras,
de onde chegava uma música antiga
com sabor a pó e a mortos.

No fumo que sobe, de nenhum do cigarro sinto a falta.
Incendiaram-se trigais e alegrias
e por isso nem sei porque reincido
neste impulso que leva
ao lugar do ferro e das viagens.

Carris para a morte. Locomotivas
de sombra.

Azulejos na memória. O coração

a saque.]