
quinta-feira, dezembro 23
Fiestas de l Natal 2010

sábado, dezembro 11
Mineiros de l Bolfrámio
Subre un retrato de ls anhos 30
Éran, bendo bien, lhabradores
esses trinta i nuobe rostros cinzelados pul tiempo
dua risa, ou un trejeito delantre la súpeta
claridade. Ne ls paredones de las peinhas amuntona-se
essa giente abiessa a la lhuç, benida de ls sanjones
de l bolfrámio, cumo se d’aperpósito
para que hoije ls podíramos mirar
anquanto muortos.
Mas este caos ye eilusório, ua scura orde
arrepassa-le la lhuç de ls uolhos.
Demais sabien eilhes que la muorte spreitaba
puls pulmones de la fame, pul degredo de las
trebas. Mas morrer por morrer antes de puolo,
que ls filhos a la falta de pan.
De antre esses trinta i nuobe rostros puostos
an scaleiras puls uossos de la cantarie, un
stá na purmeira fileira, bien al centro,
perbileijos de mulhier i de la belheç. Lhenço
negro acubrindo la cabeça i atado ne l cachaço
cumo quien nun quier l sol ne l lhuito dua filha
eilhi mesmo muorta. Anton, fuora de tiempo,
eilha agarrou la sue praça na fileira de l scuro:
las angúrrias fondas, ls boucielhos lebes de la tristeza,
las manos caídas anriba l regaço susténen
la canseira fuora de tiempo i ls anhos agres
bibidos al bafo benenoso de las guerras.
L rostro que salbo desta foia anónima
i de quien deixo eiqui este retrato
ye de tie Jouquina, mie bisabó,
que solo conheço na eiternidade deste sfergante,
mas ye cumo se siempre moráramos
ambaixo la mesma teilha.
Fernando de Castro Branco, O Nome dos Mortos.
puosto an mirandés por Fracisco Niebro
domingo, outubro 31
Al Padre António Mourinho
Ne ls 10 anhos de la sue muorte
Na lunjura la tue figura bei-se melhor
i ls tous brebes géstios que çperdiçábamos
fáien-mos hoije mais falta
do que nesse tiempo poderiemos suponer.
Para alhá disso, la tue anquietaçon anchie
ls dies bazius de la pobaçon: inda agora
nun tengo la certeza se eras tu un cura
ou solo un home caído
nas redes de Dius.
A las bezes parecie que acupabas las horas
cun cousas menudicas, pensaba you nessa altura
spetando ls mius trémelos pies
ne l barro tienro de l struturalismo,
mas isso era un anganho de que solo mais tarde
me benirie a dar de cuonta. Assi, este poema
que a la purmeira bista parece ua houmenaige,
nun ye senó un lhamento
ou un remorso.
Fernando de Castro Branco
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués:
Ao Padre António Mourinho
Nos 10 anos da sua morte
Na distância a tua figura vê-se melhor
e os teus breves gestos que desperdicávamos
fazem-nos hoje mais falta
do que nesse tempo poderíamos supor.
Além disso, a tua inquietação preenchia
os dias vazios do povoado: ainda agora
não tenho a certeza se tu eras um padre
ou simplesmente um homem caído
nas malhas de Deus.
Às vezes parecias ocupar as horas
com coisas pequenas, pensava eu então
fincando os meus trémulos pés
no barro tenro do estruturalismo,
mas isso era um engano de que só mais tarde
me viria a dar conta. Assim, este poema
que à primeira vista parece uma homenagem,
não é senão um lamento
ou um remorso.]
domingo, outubro 10
Recumponer la lhembráncia
an raças de sol yá pouco eificaç.
Prijoneiro dun einebitable barranco cósmico
que todo arrastra pa las perfundas de l cielo.
La casa cerra-se-me na cara: fecha
las puortas, guardará las jinelas
para outra ouportunidade.
Ye yá mais mais fuorte l oupor que la chicha,
l cuorpo nien siempre le responde al spechucar
de l antigo ritual. Talbeç tenga de m’ir, la muntanha
amanaça-me cun sues lias de silenço
i you sou un bielho que recumpon la lhembráncia
pa le dar de quemer als seranos de manhana
sien me squecer de mi.
Fernando de Castro Branco, A Carvão, p. 72.
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués:
Reorganizar a memória
Espero o regresso do frio agasalhado
em raios de sol já pouco eficaz.
Prisioneiro de um invitável abismo cósmico
que tudo arrasta para os confins do céu.
A casa fecha-se ostensivamente: cerra
as portas, guardará as janelas
para outra oportunidade.
É já mais forte o impuldo que a carne,
o corpo nem sempre responde às invectivas
do velho ritual. Talvez tenha de partir, a montanha
ameaça-me com os seus tentáculos de silêncio
e eu sou um velho que reorganiza a memória
para alimentar os próximos serões
sem me esquecer de mim.]
quarta-feira, setembro 22
Chamas
l rachon a la chama: beilarinas de fuogo nácen
de l nada. Sei que un die li un fuogo
aparecido nun testo de Raul Brandão.
Déiamos grácias, nesta tierra arde-se cun smero
i antrista-se cun l cuorpo
an rezonable stado de calor. L friu
dura, nun poderiemos bibir sien esta niebe
nas poçacas de ls uolhos. L eimbierno parece rejistir
a la democracie meteorológica i eiterniza-se
ne l poder de sou cristal de carambelo. L foguico
persigue la rigular parabólica de la muorte,
amostra sou noturno splendor, i nós miramos
quemobidamente esta bulnerable rejistença
de ls materiales cumbustibles. Cinzas
debagarosas. Polagueira de sepulturas. Amprópias
para deilhas se renacer.
Fernando de Castro Branco, A Carvão, p. 11
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués:
Chamas
O tempo aqui é uma arte do espaço, afeiçoo
o madeiro à chama: bailarinas de fogo nascem
do nada. Sei que um dia li um fogo
semelhante num texto de Raul Brandão.
Demos graças, nesta terra arde-se com esmero
e entristece-se com o corpo
em razoável estado de calor. O frio
dura, não poderíamos viver sem esta neve
nas órbitas. aliás o inverno parece imune
à democracia meteorológica e perpetua-se
no poder do seu cristal de gelo. o pequeno incêndio
persegue a regular parabólica da morte,
exibe o seu nocturno esplendor, e nós olhamos
comovidamente esta vulnerável resistência
dos materiais combustíveis. Cinzas
lentas. Poalha de túmulos. Impróprias
para delas se renascer.]
sexta-feira, agosto 27
La Arble de Natal
Hoije ls mius filhos çprúman l’arble de natal,
cun dedos tristes,
perdida sementeira a la squina de la sala.
Por muito tiempo
deixórun ls uolhos
ne l relhuzir de las lhuzes,
cumo páixaros pousados
a relhampar.
Mal apenas Dezembre s’assomou na sierra
de cristales ne ls uolhos i branco cumo ua pantasma
boubo, ou spierto,
debrebe la tarde se floriu na tierra de la sala,
i antre gritos i brincos
l’arble de plástio medrou
sien medida,
adubada de streilhas berdes i bolas burmeilhas
ne ls galhos,
i de niebe azul
nas fuolhas.
La raiç tenie la forma dun trés pies,
an anquelíbrio andeble
chochando de l solar de trabas
la nata de sue ceçon.
Hoije ls mius filhos çprúman l’arble de natal
nun silenço de porciçon,
sien pies de rugido
anriba l sobrado de la sala.
Pasmada, cumo segada
al tuoro, an pie la raiç,
l’arble scacha-se an cachos ciertos
para andrento ua caixa,
adonde outra primabera
por ampeços de dezembre
la fazerá renacer.
I you – que inda sou de l tiempo
de las arbles pul alboredo
ou pulas bordas de ls caminos
mesmo an tiempo de Natal,
i que ne l sítio dessas raízes
de plástio ou cortadas,
tenie l Nino Jasus
abaixando pul chupon
cun grandes manos chenas de nada –
delantre l lhuito que fai
an sous uolhos de çpedida,
talbeç que pa l anho anté
regue l’arble de natal
alhá na squinica de la sala.
Fernando Castro Branco, A Alquimia das Constelações
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués:
A Árvore de Natal
Hoje os meus filhos depenam a árvore de natal,
com dedos tristes,
efémera sementeira ao canto da sala.
Por muito tempo
deixaram os olhos
no brilho das luzes,
como pássaros poisados
a cintilar.
Mal Dezembro assomou na serra,
de cristais nos olhos e branco como um fantasma
louco, ou lúcido,
logo a tarde se floriu na terra da sala,
e entre gritos e saltos
a árvore de plástico cresceu
desalmadamente,
adubada de estrelas verdes e bolas vermelhas
nos ramos,
e de neve azul
nas folhas.
A raiz tinha a forma de tripé,
em equilíbrio instável,
sugando do solo de madeira
o húmus da sua seiva.
Hoje os meus filhos depenam a árvore de natal
num silêncio de procissão,
sem pés de ruído
sobre a madeira da sala.
Murcha, como ceifada
no caule, junto à raiz,
a árvore parte-se em partes certas
para dentro de uma caixa,
onde outra primavera
por início de dezembro
a fará renascer.
E eu - que ainda sou do tempo
das árvores pela floresta
ou pelas margens dos caminhos
mesmo em tempo de Natal,
e que no lugar dessas raízes,
de plástico ou decepadas,
tinha o Menino Jesus
descendo pela chaminé
de grandes mãos cheias de nada -
perante o luto que faz
em seus olhos de despedida,
talvez que para o ano até
regue a árvore de natal
lá no recanto da sala.]
segunda-feira, agosto 9
quarta-feira, agosto 4
Riu Sabor 2
Dues sílabas cun
un riu correndo
andrento
de ls cunhos
de l coraçon
a arramar.
Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués
Rio Sabor 2
Duas sílabas com
um rio correndo
dentro
das margens
do coração
a transbordar.]
terça-feira, julho 27
L CERVAS an Dues Eigreijas
Ponto de ancontro: Associaçon de Cérceno

20h15 - Dues eigreijas: Lhibertaçon de ua Cruja de las Torres
Ponto de ancontro: Junta de Freguesie de Dues Eigrejas

domingo, julho 18
Mar de piedras
Nun quererie hoije l mar. Las piedras bózian andrento de mi cumo ninos acabados de nacer. Por eiqui me quedo a mirar estes dies serenos de fin de berano, zbalidos cumo cisnes ne l silenço dua moda anterior. L sol de rechinadeiro pouco me quemobiu, you era un páixaro fuora de tiempo a saber de camino antre l puolo de las froles i la cinza de las nubres, sien nunca achar l sfergante cierto para spulsar las crias de l nial. Agora ye tarde, yá l outonho tembra na quelor de las fuolhas, i sei que ls barcos sténden la selombra de ls pedamiegos porriba l arrepelo de las óndias. Mas nun quererie hoije l mar, nien ls barcos eicessibos, nien l sal de las termientas; oubo la sabedorie de ls muortos ne ls pergaminos de l aire, i assisto al modo cumo sfrían ne ls cabeços derruídos, deixando para trás ls redadeiros trastes de la casa, ls redadeiros cunferrumes de ls campos.
L berano sfria. Hoije stou melhor, al bafo dóndio de setembre. Nun quererie hoije l mar. Inda porriba, nunca me pormetiu un afogamiento brebe.
Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações
[Mar de pedras
Não quereria hoje o mar. As pedras gritam dentro de mim como recém-nascidos. Por aqui me fico a contemplar estes dias mansos de fim verão, exangues como cisnes no silêncio de um canto interior. O sol cortante pouco me comoveu, eu era um pássaro extemporâneo à procura de rumo entre o pó das flores e a cinza das nuvens, sem nunca encontrar o momento certo para expulsar as crias do ninho. Agora é tarde, já o outono vibra na cor das folhas, e sei que os barcos estendem a sombra dos mastros sobre o arrepio das ondas. Mas não quereria hoje o mar, nem os barcos excessivos, nem o sal das tempestades; ouço a sabedoria dos mortos nos pergaminhos do vento, e assisto à forma como arrefecem nas colinas arrasadas, deixando para trás os últimos objectos da casa, as últimas alfaias dos campos.
O verão arrefece. Hoje estou melhor, ao hálito macio de setembro. Não quereria hoje o mar. Aliás, nunca me prometeu um naufrágio breve.]
segunda-feira, julho 5
Bamos a Pintar (an) Dues Eigreijas

segunda-feira, junho 14
Ls gueiteiros an Dues Eigreijas
(se tubirdes un retrato de la turma de ls gueiteiros mandai-me se fai fabor)
Num bos squeçades: NA QUINTA FEIRA SALI A LA RUE PARA LS BERDES PASSAR I SE TUBIRDES DEBOÇON DAILE UM COPICO PARA AGUANTAR!
Parabienes ls resistentes!
quinta-feira, junho 10
domingo, junho 6
Miranda de l Douro
acesa a la frol de la cantarie
ne l relhampo de l’eiternidade,
i un tuoro de augas colgado
ne ls sotánganos dun riu
tenhido de fraguedos,
talbeç ls agarrasse de l lhado de Spanha,
puls uolhos de las águilas i alcaforros,
ne ls dies delgeiros de janeiro,
ou als redadeiros bolos de ls milanos,
quando l die se sume nua poça de sangre,
pul çponer de júnio.
Adepuis, poderie tornar de la cinta de la bielha
de las peinhas, arrecadar na jabeira l retombo
de piedra dua muralha, ou dun
castielho coto,
anchir la mala cun lhençoles
de aire i camisas de lhume que alguien
tecira solo para mi,
i salir pa la nuite
ou pa la faia dua poema.
Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações.
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués:
Miranda do Douro
Se me dessem uma cidade
acesa à flor do granito
no relâmpago da eternidade,
e um caule de águas suspenso
nos sobressaltos de um rio
tatuado de penedos,
talvez os possuísse do lado de Espanha,
pelos olhos das águias e dos grifos,
nos dias velozes de Janeiro,
ou aos últimos voos dos peneireiros,
quando o dia se esvai numa poça de sangue,
pelo crepúsculo de Junho.
Depois, poderia regressar do arco-íris
das fragas, guardar no bolso o eco
de pedra de uma muralha, ou de um
castelo decepado,
encher a mala com lençóis
de vento e camisas de lume que alguém
tecesse só para mim,
e partir para a noite
ou para o abismo de um poema.]
sábado, junho 5
Miranda Mediebal
terça-feira, maio 25
Ls pauliteiros ban l Canada!
quinta-feira, maio 20
Fiesta de Santa Bárbela

quarta-feira, maio 12
A ua Ribeira
de Santaren, passa pula huorta de miu abó i se ende
nun oubo modas románticas de reissenhores
nien por esso fáltan pulhi abes dadas al pio. Uolhos berdes
isso nó. Ralamente se béien nesta Prainada.
Castanhos quaije siempre i negros ciento ua beç. (Juanica,
filha, bai-te para casa que tue bó nun haberie de gustar de te ber
metida andrento un berso). Romántica ye to
l’ouftalmologie, ne l fondo.
Bou tenteando la rialidade de l die, hai tamien freznos
i salgueiras ne ls dous cunhos de l’auga
i tamien you sou la borda que cuntempla
este porjeto de riu, que ningun mar recebirá
an sou cuolho, tanta sequidade drume an sue cama.
Assi i todo hai buraqueiras de renozielhas i lheirones nas raízes
de ls juncales i al passar eilhas assóman-se al buraco, míran-me
a miedo, mas rejísten cun proua. Gústan-me estes seres
slúbios. Bichos de tunes, de silenços, de funduras.
Deixa-me sentido l sou tino ne l persente
stado de las feiras.
Nunca serei un marineiro - assi i todo deixei ne l lhitoral
cachos de bida ne l sal de ls dies - por isso me gusta la doçura
deste filo d’auga, que cuorre por mi cumo se you fura l riu
adonde l tiempo se molhara.
Fernando Branco, Marcas de Verões Partidos
[in Carvão, poesia reunida, 2009]
Traduçon de Fracisco Niebro
[An pertués
A uma Ribeira
A minha Ribeira de Santarém corre bem longe
de Santarém, borda a horta de meu avô e se aí
não ouço cantos românticos de rouxinóis
nem por isso faltam por lá aves dadas ao pio. Olhos verdes
lá isso não. Não ocorrem habitualmente neste Planalto.
Castanhos quase sempre e negros vez por outra. (Joaninha,
filha, vai para casa que a tua avô não haveria de gostar de te ver
metida dentro de um verso). Tomântica é toda
a oftalmologia, no fundo.
Vou tacteando a realidade do dia, há também freixos
e salgueiros de um e outro lado da água
e também eu sou a margem que contempla
este projecto de rio, que nenhum mar receberá
em seu seio, tal a secura que se deita em seu leito.
Todavia há labirintos de doninhas e ratazanas nas raízes
dos juncais e ao passar elas afloram à toca, olhan-me
a medo, mas resistem com garbo. Aprecio estes seres
furtivos. Bichos de túneis, de silêncios, de profundidades.
Sensibiliza-me a sua discrição no presente
estado das feiras.
Nunca serei um marinheiro - ainda assim deixei no litoral
pedaços de vida no sal dos dias - por isso aprecio a doçura
deste fio de água, que corre por mim como se eu fosse o rio
onde o tempo se molhasse.]
quinta-feira, maio 6
Fiesta de Santo Isidro
Num bos squeçades de la merenda!
terça-feira, maio 4
L camboio de Dues Eigreijas - Para matar saudades
La lhinha de l Sabor ne ls anhos 70
La lhinha ne ls anhos 80:
Obrigado a quien mos descobriu estas reliquias!
domingo, abril 25
Dues Eigreijas
i isso faç mais suspeita la nuossa antemidade.
Guardo este segredo cumo quien guarda
ua agonie ne l coraçon
un lhinfoma ne l sangre.
I quando las abes bénen de África
para çpenhicar ls tous panes i las tues moras,
yá muitá you te bebo las fuontes,
cumo se ua sede sien fondo me
crecira na ambuça de las manos.
Ne l renhon de la nuite, streilas scapadas, de
stranhas puntas, ajúntan-se pula calhada
neste cielo, scundendo de uolhos strangeiros
ls rastros lhíquidos de sous relhumbros
i ls que dízen que l sol ye para todos
quando nace, nunca bírun ua ourora
a arder andrento de ti, antre airicos de madressilbas
ne l piquete dua peinha.
Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações (2005)
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués
Duas Igrejas
Só eu conheço a alquimia das tuas pulsações,
e isso torna mais suspeita a nossa intimidade.
Guardo este segredo como quem guarda
uma angústia no coração,
um linfoma no sangue.
E quando as aves chegam de África
para debicar os teus trigos e as tuas amoras,
há muito eu te bebo as fontes,
como se uma sede desmedida me
crescesse na concha das mãos.
No pino da noite, estrelas foragidas, de
estranhas pontas, reúnem-se em segredo
neste céu, escondendo de olhos estrangeiros
os rastos líquidos dos seus brilhos,
e os que dizem que o sol é para todos,
quando nasce, nunca viram uma aurora
a arder dentro de ti, entre brisas de madressilvas,
no alto de uma fraga.]
quinta-feira, abril 15
terça-feira, abril 6
Staçon de Dues Eigreijas
Nun habie passos que balíran para atrabessar
ls beneiros i ls atalhos
de la nineç.
Carregaba lhembráncias, campos calhados
cun sue lhuç caída, páigina
de riscos i apagados,
de adonde chegaba ua música antiga
cun gusto a puolo i a muortos.
Ne l fumo que chube, de ningun cigarro sinto la falta.
Pegórun fuogo ls panes i alegries
i por isso nien sei porque torno
a este derrepente que lhieba
al sítio de l fierro i de las biaiges.
Carriles pa la muorte. Máquinas
de selombra.
Ajuleijos na lhembráncia. L coraçon
an derrota.
Fernando Castro Branco, Estrelas Mínimas [in Carvão, poesia reunida, 2009]
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués :
Estação de Duas Igrejas
De tempos a tempos, os caminhos embatiam-me na cara.
Não havia passos que valessem para atravessar
os veios e os atalhos
da infância.
Carregava lembranças, espaços silenciosos
com a sua luz tombada, página obscura
de traços e rasuras,
de onde chegava uma música antiga
com sabor a pó e a mortos.
No fumo que sobe, de nenhum do cigarro sinto a falta.
Incendiaram-se trigais e alegrias
e por isso nem sei porque reincido
neste impulso que leva
ao lugar do ferro e das viagens.
Carris para a morte. Locomotivas
de sombra.
Azulejos na memória. O coração
a saque.]
segunda-feira, março 29
Fiesta an Dues Eigreijas
Hai quien diga que an Dues Eigreijas num hai giente animada mas de beç an quando bien se bei de que ie feito esta giente.
Ls Pauliteiros de l lhugar stan a purparar ua fiesta para l a nuite de l die 3 de Abril, ou seia, para l Sábado antes de l Deimingo de Páscoa.
L programa de la nuite stá bien cumbidatibo, ampeçando a las 19h30 cula abertura de la Purmeira Mini Feira de l Pauliteiro, para abrir l apetite para ua cena organizada por la Associaçon. A las 22h, i cume num poderie deixar de ser, ls Pauliteiros de Dues Eigreijas ban a beilar abrindo assi l camino para un riesto de nuite bien animado, culs sonidos bien tradicionals de ls nuossos amigos de l grupo "La Çaramontaina".
Las inscriçones para la cena pude ser feita até l die 2 de Abril ne l café "Central" i ne l Bar de la Associaçon, por l email: dues.eigreijas@gmail.com i por l tulfone: 933656311.
domingo, março 7
Castielho de Miranda de l Douro
L tiempo tarda-se altibo
nas paredes sparbadas que rejísten
pul meio l caos de las piedras
belando l frezno.
inda que todo l mais séian feitiços
de ambasones, golpes i derrotas,
lhibros sfandangados adonde subrebibíssen
las cápias a çcansar de l lhargo peso
de ls tratados.
Ua zlida lhuç assoma-se a las lhinhas
de ls aliçaces, andeble i andeleble.
al meio l lhargo pátio, un poço
sien fin angulhe la mimória de ls harois
I de ls traidores.
Mas, na nubrina de l tiempo, colgada
ne ls pedamiegos i ne ls arcos sbarrulhados,
ua antiga orde subreben
a todas las termientas.
Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações
[in Carvão, poesia reunida, 2009]
Traduçon de Fracisco Niebro
[an pertués
Castelo de Miranda do Douro
O tempo demora-se altivo
nos muros dispersos que resistem
por entre o caos das pedras
vigiando o fresno.
ainda que tudo o resto sejam vestígios
de invasões, golpes e derrotas,
livros destroçados onde sobrevivessem
as capas a repousar do longo peso
dos tratados.
Uma vaga luz insinua-se nas linhas
dos alicerces, vulnerável e indelével.
ao centro do vasto pátio, um poço
sem fim engole a memória dos heróis
e dos traidores.
Porém, na névoa do tempo, suspensa
nas colunas e nos arcos derrubados,
uma remota ordem sobrevém
a todos os cataclismos.]
sexta-feira, fevereiro 19
quarta-feira, fevereiro 17
Casamentos S.João 2010
Capela Sº Isidro --------- Capela São Bartolomeu
Fonte Ferrada ------------ Fonte do Santo
Tanque de Macieira ------- Tanque Amador
Tanque das Fontainhas ---- Tanque do Santo
Tanque de Coreixe -------- Fontosia
Tanque de Fenais --------- Fonte dal Tombro
José Esteves ------------- Liliana Martins
Tiago Geraldes ----------- Sandrina Fidalgo
Domingos Silvestre ------- Laura Catrina
Domingos Pedreiro -------- Ana Maria Direita
José Marcos -------------- Isabel Peixa
António Raposo ----------- Adília Martins
Toninho Soeiro ----------- Isabel Fernandes
Ilídio Calejo ------------ Engrácia Gregório
Eduardo São Pedro -------- Isabel Pepa
Evaristo Pires ----------- Anabela Lopes
Carlos Manuel Maio ------- Teresa Monteiro
Manuel Rodrigues --------- Maria do Céu Bortolo
Francisco Pires ---------- Estela Roque
José Manuel Monteiro ----- Sandra Gomes
José luís (Chamonix) ----- Susana Pepa
Marco Miguel ------------- Carla Cordeiro
Hermínio Maio ------------ Paula Cordeiro
Clodomiro São Pedro ------ Ana Luísa Lopes
António Raimundo --------- Ana Maria João
Vítor Monteiro ----------- Anabela São Pedro
Igor Aleixo -------------- Teresa Maria Lopes
Marco Igreja ------------- Carla Rodrigues
Geraldo Ruano ------------ Céu Cordeiro
Vitinho ------------------ Hermínia Fernandes
Maurino Luís ------------- Suzana Ruano
Carlitos ----------------- Ana Isabel Jorge
Luís Sanches ------------- Sandra Pera
Emanuel Gonçalo ---------- Patrícia Martins
Carlos Pera -------------- Mafalda Marcos
Paulo Cameirão ----------- Sónia Pera
Tiago Macias ------------- Rita Pera
Vítor Hugo --------------- Marina Ferraz
José Carlos Cordeiro ----- Fabiana Afonso
Armando ------------------ Ana Sofia Branco
Rafael Pintor ------------ Ângela Afonso
Telmo pintor ------------- Veronique Pino
Humberto ----------------- Diana Roque
Hélder Pires ------------- Sandra Aleixo
André Martins ------------ Liliana Ruano
Hélder Martins ----------- Tânia Raposo
Samuel Alves ------------- Oreli
Cedric Raposo ------------ Marta Alves
César Raimundo ----------- Ana
Stéphane Monteiro -------- Cátia Macias
Luís José Castro --------- Ana Rita
Pedro Tavares ------------ Zita Sanches
Jesus -------------------- Cláudia Tavares
Toni Pino ---------------- Anaisa
Gerome fidalgo ----------- Tânia Castro
Tiago Maio --------------- Susana Pires
Luís Matos --------------- Alegria Correia
Edgar Branco ------------- Carine Fidalgo
Rui Delgado -------------- Mónica Pintor
Frederic Monteiro -------- Joana Matos
Marcelo Alves ------------ Maria José
Samuel Monteiro ---------- Priscila
Alexandre Esteves -------- Joana Carvalho
Leonel Xavier ------------ Soraia Correia
Cristiano Xavier --------- Noemi Carvalho
Luís Martins ------------- Beatriz Gonçalo
João Pedro Gonçalo ------- Eva Castro
Dinis Ruano -------------- Luana Martins
Rui Branco --------------- Leonor Gomes
Ricardo------------------- Anjela São Pedro
sábado, fevereiro 13
L'antruido an Dues Eigreijas

La fiesta ie para quien tubir buntade deilha, só hai que aparecer.
quinta-feira, janeiro 28
Fiesta de S. Sebastian!!
Depuis de la grande jantarada nun faltou musica, beile i buona çposiçon!
Hai que dar ls parabienes als mardomos i a todos ls cuntribuiran para mais un cumbebio!
Ls retratos nun son muitos porque las máquinas tamien falhan. De qualquiera forma, ls qu'hai son testemunho de mais ua nuite bien passada.
quinta-feira, janeiro 14
Fiesta de S. Sebastian
Die 23 de Janeiro la fiesta promete. Ls mordomos de la fiesta, an cunjunto cun la Associaçon Lérias, tenan para bos oferecer ua fiesta diferente i que promete ser bien animada. Só teneis que aparcer, seia pra mos dar musica, pra beilar ou seia só pra ber , stais todos cumbidados.
Para que la giente se ampece a animar mais cedo, André bai a fazer la cena i só teneis que dar l buosso nome uns dies antes, lhebar uns seis ouricos i naquel die encher la barriga i buer uns cacharros para calecer.
Programa:
Die 23 de Janeiro
19h30 - Cena ne l Café de la Associaçon (6€) (Inscriçones tel:933882858)
21h - Ampeço de l baile
Die 24 de Janeiro
13h30 - Missa an honra de S. Sebastian seguido de procisson i de l leilon
quarta-feira, janeiro 13
segunda-feira, janeiro 4
Lhembráncias
inda l friu moraba nas piedras
i yá nós amanaçábamos ls páixaros
nas touças,
antes que l sol ls spertasse
de lhuç.
Nun teniemos suonho,
la nuite era un béu traspariente
corrido anriba ls uolhos
zanquietos;
nunca alguien çcunfiou que ne l scuro
de la casa
nós comiemos streilhas
cun manteiga.
Gustábamos de la tierra, de l aire
i de ls lhagos abiertos
ne l cielo.
Fernando de Castro Branco, Alquimia das Constelações
in Carvão, poesia reunida, 2009
[an pertués
Reminiscência
Lembro-me das manhãs,
ainda o frio morava nas pedras
i já nós ameacávamos os pássaros
nos bosques,
antes que o sol os acordasse
de luz.
Não tínhamos sono,
a noite era un véu transparente
corrido sobre os olhos
inquietos;
jamais alguém suspeitou que no escuro
da casa
nós comíamos estrelas
com manteiga.
Amávamos a terra, o vento
e os lagos abertos
no céu.]